მინც წყარმალო მიოჩქუ დო,
მინც ორზოლცალო ზუკოლუნც.
ჸუმენქ გემძირუ ვამიჩქუ დო,
ითამ წენდიხაში დუკოლს.
შარას წარი ეწირუნ ეთი განს,
ტერე ქმკოჟღარტუ უწირდალე,
ურწკინ ფიროსმანი ქმკანგარდუ,
ჩოლერ ორკოლცალო უწირსფალე.
გოფსქიდი, შურქ ქინმანწკირ გურიშ წკაშა,
ვართ კოჩი ივალდ დო ვართ ჯოღორი...
გვალო ართ ცინდა მეძ თანაფაშა
მის უჩქ ეცალ ჭარას მუ ჯოხონი.
ხოლო თოლი უნჯანს, ჩქიმი ღურა,
ნარღენს, მანცხვარ მუმალ ვარენია.
ნიკო მივარანც – ვეგუწკურა,
დეთხი, თიშ თოლეფი ცა რენია.
ვარა პაპა მაქ, ვარა კიზი,
თოლით მიღანკუნაც ვაკონია.
დახე სქირი ლერჭყვას ქიგიპყირზი,
კირზა ურზუმცუ დო ეკონია.
გეკიბუროცხუ დო გექიონუ,
ღურუქ ცხომურონას გერჩიონუ,
თუთაქ ქათიჸონუ მურიცხეფი
ჸვერეშ თოლიცალო გერჩიოლუ.
გობკურცხი ნაწაფილ ოჭმარეს
ზესქვიქ ქიგიობინ გურც ქინისთე.
მურე შხვაშ თანაფა ვარწანანი,
ემერ მიკოზგანჯუდ ლერსიშ ქრისტე.
No comments:
Post a Comment