გიორგი სიჭინავა-ჩქიმი რინა

თე ქიანა საღორონთო,
ანთასნერო მოხანტილი,
ნამთინეშო სამოთხე რე,
ნამთინეშო ქუანტკილი.


გაცუდებულჲ იმენდეფი
შქირატილო გილამიღჷ,
ოჭმარეში მუნაჩემი
ონჯუაქჷ მიდამიღჷ,


ვამითხუ დო ვამისხებჷ,
ნაჩუქებუშჲ მიჭირც გაფა,
მითინც ვამუეფუათ
მერჩქვანელიშჲ დათხინაფა.


ულირც ვადომრთინუანც
ქარ-ბორია მარშვინალი,
ოშჲ წანაში რინა მაფჷ
ართი დღაში გაშინალი.


დიხაშჲ ღართიქ დჷმაშირ,
ვორწყექ მალას ბღურუქჷნი,
ღორონთჲ თევრე მუს მოძირა
თაქ თოლც დომიწკურუნქჷნი.