ლაშა გვასალია-ღურას (პოეტ შუკო ჯიქიას)

ტანს დაჩხერიშ გენიეფი გუმორე,

ჭყალაშ გეშა საცოდებათ ეფუნელ,

ღურას ქომწით – სამენცარო მუორე,

ვარდა ცას მუშენიე მებუნელ,

რინაში დო ურინჯობაშ არიკეფ,

ზორღაშ ქვინჯშე კუმაცალო მოფურკელ,

მუს დარკენა ჭკოლეფი დო ბადიდეფ

ჭარას რგებულს, კიონტიათ მოფურნელს...

ჸვერე თოლსჷ ვეიორზანს გოთანა,

ვაძირაფე ფურცელუაშ ჭვიეფი,

ტყვიას ირო ჭკვერს დო მენცარს ოოთანა,

ღურუს ხოლო ოსაჭირუ ჯგირეფი...

თე ცარიელ შურობუმუ, ბაბაგე,

ჭინკეფითუ ეფშაფე დო ძინელე,

დუს მახოლო მემიჩქ მალას წავაგე–

ლერს დოსქიდუ მართალი დო რჩქინელი...

ჸვა მორხინილ ყოყორეფიშ დანტირუს

თოლოსქვამე ჸოროფაში ვენტირე,

მოკო ჟინცას ნირსიცალო ვახოლე,

მუბღოლუა, გოლვაფირო, მა ხვალე

უხატე დო მეტყურიე ჭარასუ...

ღურას ქომწით სამენცარო მუორე,

შურ მუშენრე ცაშ კორკონტის რსხინელი?!