კოტე ნაჭყებია-მარგალეფი

 გომორძგუა მარგალეფი,

ჯგირობუაშჲ მარგალეფი,

შურიშჲ ეფუტჲ მოჲზინდჷნა

სონშე კჷლნასარგალეფი,

ფულირ მუთუნ ვაჲღუნა,

რეთ წკონდა დო არგამეფი,

ჭიფე თოლით იჯინენა

კანკანეფი დო ართგანეფი...

ორქოშ ზიტყვა გილაჲღუნა

კვირბემც გინაცაცურეფი,

კჷნოხონიშჲ მენცარეფც

გერგეზულო აწურეთ,

ბრელჲ გაფუნა ჟინოთიშა

შურტომბათ ნაწურეფუ,

მარა შხვა დროქ ქჷდოდირთ,

თირელი რე ანწ ურემი.

ჩქიმი რექ დო კჷნ იჸჲიქ,

შხვანერი რე ამდღარჲ ნარღი,

სქანი ნაჯინჯაშჲ ორანი,

ვორწყექ, ვარე დასაბაღჷ,

თოლიშ ოწოხოლე ხომუ

მედეაში ხვამელ ბაღი,

ღანკმორთელო გიმანთხუნა

ჰალაია-აღიაღი.

წჷმოთი ორცას მიჯინენა,

ჩილამურო გჷთმოლ ჭვეთი,

კონკის პელეტჲ მუკმოხორცქუ,

ეკონია მურცუ შვეთ,

ნახანდისჷ მინჯე ოკო,

ხოლო ძამი უჭიშეთ,

იმენდი რე, ვეგნიბლასუთ

უსქეთჷ დო უჯიშეთ.

ირკოს ართო ქომძირჷდანი,

ჯვეშობური ხვე რდასჷნი,

მარგალურიშ ნინაშ მაფა

ორქოშ ტახტის ხედასჷნი,

მაჸალეთჷ მერჩქინელქჷ

ძიკალჲ დუდი ვერდასჷნი,

ართი ოშო ეთმიშასჷ

აიეტიშ თე თასილი.